Eerstvolgende workshop: 28 maart – Meer energie & flow dankzij jouw talenten

“Noem me gerust een jobhopper, mijn loopbaan liegt er niet om. Hoe enthousiast ik me telkens ook engageer op de eerste werkdag, na een jaar of twee duiken steevast dezelfde symptomen op. De ontieglijke tegenzin om uit bed te stappen en naar het werk te sjokken. Het gevecht tussen de nuchtere gedachte dat elke job wel eens tegenzit en de frustratie dat het leven veel te kort is om de grootste hap uit je tijd iets tegen je zin te doen. (…)”

Zo begint het boek “Jobshopper”, van Laura Van Bouchout. Een boek over hoe ze de “eerst doen, dan denken” -strategie toepaste om haar loopbaanvraagstuk aan te pakken: 30 potentiële droomjobs uittesten op een jaar tijd. Ondertussen vestreken al 3 jaar sinds het boek uitkwam. Hoe kijkt Laura op haar avontuur terug? Waar is ze nu mee bezig? Welke tips kan ze haar collega-creatieve generalisten geven? Je leest het allemaal in dit interview!

Hoe is het jou vergaan sinds jouw boek uitkwam?

Toen ik startte met mijn blog “Jobshopper” hoopte ik uit de 30 jobs die ik ging uitproberen mijn droomjob te halen. Verrassend genoeg zat het antwoord in wat ik eigenlijk al de hele tijd aan het doen was: schrijven, verhalen vertellen, verslag uitbrengen. Ook al zaten er tussen de geteste jobs een aantal zeer valabele opties (bv. reclamemaker), journalistiek stond op nummer 1. Ik kreeg ongeveer op hetzelfde moment ook de kans om halftijds in Amerika te gaan wonen, halftijds in België. Freelance journalist worden was de loopbaan diJobshoppere bij deze setting het beste paste, van veel twijfelen was er dus geen sprake!

Ik woon nu dus deeltijds in LA, in een buurt “Venice” genaamd. Het is er thuiskomen als creatieve generalist: de meeste mensen in die buurt werken van thuis uit en zijn met verschillende projecten tegelijkertijd bezig.

Heb je het gevoel dat het makkelijker is om creatieve generalist te zijn in Amerika dan hier?

Er heerst alleszins een andere cultuur. “Actief aan het roer van je eigen leven staan” is daar eerder de regel dan de uitzondering. Als ik daar mensen vertel over de “Jobshopper” reageren ze steevast enthousiast. Terwijl ik hier soms reacties kreeg genre “waarom zou je zoiets doen?”.

Je koos voor journalistiek. Was deze piste zoals je had ingeschat of kwam je nog voor verrassingen te staan?

Een aantal dingen had ik inderdaad anders ingeschat. Bv. dat je als freelancer weinig feedback krijgt. Je stuurt een artikel in, en als je geen reactie krijgt is dat eigenlijk eerder een goed teken. Je hebt ook geen zicht op reacties van lezers e.d. Die feedback mis ik wel. Ook financieel blijft het een uitdaging. Maar voor de rest blijkt het wel de juiste keuze: ik kan hier al mijn eieren in kwijt en ben heel gelukkig met wat ik doe. Als je je geen enkele andere job kan bedenken dat je nog liever zou willen doen, dat is geweldig toch?!

 Wat houdt je nog bezig, naast de journalistiek?

Afwisseling genoeg! Ik ben bezig met een tweede kinderboek (zie de eerste: Nelson’s acrobatenboek), deze keer over yoga. Verder werk ik ook mee aan een kunstenproject in de buurt en ben ik bezig met het ontwerpen van postkaarten. Maar misschien nog het allerbelangrijkste: ik geef lezingen over “kiezen” aan laatstejaars op middelbare scholen. Ik vertel er mijn verhaal, maar wil hen vooral meegeven dat de tocht die ze beginnen ook een stuk avontuur is, dat ze er van kunnen genieten. Voor velen is dat een eyeopener, slechts 5 % van deze jongeren weet nl. wat ze later willen gaan doen. Ik heb het gevoel dat generalisten eigenlijk in de meerderheid zijn, als ik een gok moet doen: 2/3de!, maar onze jobs zijn wel ontworpen voor specialisten. Daarbij komt dat we vaak aangesproken en bevestigd worden in de dingen die we goed kunnen, maar daarom niet graag doen. Toen in sociaal-culturele agogiek studeerde bv., ging iedereen ervan uit dat ik “op de goede plek” zat omdat ik goede punten behaalde. Terwijl het mij eigenlijk allemaal niet zo boeide.

Hoe verlopen jouw interesses eigenlijk, zijn het thema’s die steeds weer terugkeren of gaat het altijd over iets nieuws?

Hmmm, eigenlijk beide. Er zijn interesses die blijven, maar ik kan evengoed dingen bedenken die ik in het verleden deed en voorgoed achter mij heb gelaten. Bv. fotografie. Ik volgde zelfs avondschool enzo, maar éénmaal een bepaald punt bereikt, was de kous af voor mij. Toch wil dat niet zeggen dat ik de dingen maar half doe. Afwerken is juist heel belangrijk voor mij. Ook de jobs die ik gedaan heb probeerde ik steeds mooi af te ronden voor ik vetrok.

Ik verwijs regelmatig naar jouw project tijdens mijn workshops en coachingsessies. Welke tips kan je geven aan mensen die jouw voorbeeld willen volgen?

Allereerst: wat ik deed was niet zo radicaal als het leek. Ik testte 30 verschillende jobs uit, maar had daarnaast een halftijdse job om het financieel realistisch te houden. Je hoeft uiteraard ook niet meteen 30 jobs uit te proberen, waarom niet starten met 1 of 2?

Mensen contacteren verliep eigenlijk heel vlot. Ja, het was best griezelig om die eerste mails te versturen. En ja, de eerste “neen” krijgen was even slikken. Maar de tweede “neen” was al veel minder erg. Vooral ook omdat de meeste mensen eigenlijk heel positief reageerden. Veel mensen herkenden zich in mijn verhaal en waren trots om hun werkplek te kunnen tonen. Bovendien heb ik voor een aantal van die werkplekken ook al iets kunnen terugdoen ondertussen. Hun netwerk verbreed zich ook door op zulke voorstellen in te gaan.

Ook zin om te gaan jobshoppen? Een aantal tips van Laura op een rijtje:

  • Denk op voorhand na over wat de tegenpartij er kan uithalen. Bv. je doet dit gratis, je bent bereid om desnoods wat enveloppen te vullen als dat helpt, enz.
  • Vertel jouw verhaal, geef hen iets waarop ze kunnen inhaken
  • Vind je het eng? Start met kleine stapjes
  • Zorg nadien voor een gebaar van dank, al dan niet materieel

Voor jongeren bestaan er een aantal initiatieven die zulke experimenten makkelijker maken, “zuiddag” bvb. Misschien zou het niet slecht zijn dat er ook eens aan volwassen varianten gedacht wordt. Of dat we een manier vinden waarop mensen een ruimer overzicht kunnen krijgen van alle mogelijke jobs. Neem nu bv. een kattenhotel runnen. Niet meteen het eerste waar je aan denkt als je jobmogelijkheden verkent.

Zie jij een rode draad doorheen jouw verschillende interesses?

Ben er nog niet helemaal aan uit eigenlijk. Enerzijds denk ik aan ‘verhalen vertellen’, maar ook: mensen inspireren, iets in gang zetten.

Jezelf profileren als generalist is niet altijd eenvoudig. Hoe pak jij dat aan?

Ik heb nog steeds geen geschikt woord of ‘label’ gevonden waar ik me comfortabel genoeg bij voel. Toch zou ik het fijn vinden om het te hebben, zo’n woord dat tegelijk vaag en specifiek genoeg is. Wat ik nu vaak doe is beginnen met “Waar ik nu mee bezig ben…” en vul dan aan met concrete voorbeelden.
Mocht je bang zijn om op sollicitaties over te komen als een jobhopper, hou dan in gedachten dat je het ook op heel andere manier kan bekijken (en in de verf zetten): je bent nl. ondernemend en gepassioneerd!

Heb je nog tips die je graag wil delen?

Als de vraag “Wat zijn jouw passies?” of “Wat maakt je blij?” niet werkt, moet je het misschien omdraaien: “Wat maakt je kwaad?”, of “Wat verontwaardigd jou?” Bij mij was dat “dieren die lijden/sterven”. Nu, het liep wel anders dan gedacht, dat moet ik er ook even bij zeggen. Ik ging een paar dagen aan de slag bij het Natuurhelpcentrum, het leek me de ideale job. Tot ik in het midden van een reddingsactie geconfronteerd werd met hoe hard mijn zintuigen het te verduren kregen. Vooral de geur zal ik nooit vergeten. Het was me te intens, ik hield het gewoon niet. Het is een mooi voorbeeld van hoe je sommige dingen gewoon in de praktijk moet uittesten. Er zullen altijd factoren zijn die je niet hebt ingecalculeerd.

En aan de mensen die dromen van een carrièreswitch, maar de stap (nog) niet durven zetten?

Mensen hebben op hun sterfbed meer spijt van wat ze niet gedaan hebben, dan wat ze wél gedaan hebben. Deze gedachte helpt. Ik sprak ondertussen met vele mensen die hun carrière omgooiden, waarvan slechts één persoon met spijt terugkijkt op de switch. Om het met een metafoor te zeggen: Voorzichtigheid is de helm opzetten, angst is niet op de brommer durven stappen. En dat is zo’n zonde.