Onlangs kreeg ik in mijn mailbox een interessante vraag binnen van Mieke. Ik liet het even bezinken en stuurde haar een mailtje terug. Lees maar even mee!
Dag Silvia,
Omdat ik mij nu heb gerealiseerd dat ik nooit maar door één iets gepassioneerd kan zijn, waar ik vervolgens mijn levensdoel van kan maken en een specialist in zal zijn, voel ik mij soms wel wat ‘leeg’ of lusteloos. Het zoeken naar dat ene grote doel is weg, en ik weet niet goed hoe ik die leegte kan opvullen. Ik had immers heel mijn leven een ander idee in mijn hoofd, of een ander beeld van mijn toekomst.
Ik vroeg me af of jij tips hebt over hoe ik hiermee kan omgaan, of welke boeken ik hierover kan lezen? Hoe kan de creatieve generalist toch genoeg zin geven aan zijn leven als hij geen levensdoel voorop kan stellen waar hij naartoe kan werken en energie van krijgt?
Of moet ik nu dat ene grote levensdoel vervangen door meerdere kleinere doelen?
Alvast bedankt voor jouw antwoord,
Mieke
Dag Mieke,
Hoewel je als creatieve generalist inderdaad beter denkt in meervoud (of het nu serieel is of simultaan), denk ik niet dat je perse moet denken in meerdere ‘kleinere’ levensdoelen. Die levensdoelen kunnen even groot, ambitieus, en diepgaand zijn dat die van een specialist. Weet ook dat een creatieve generalist of multipotential vaak wel een rode draad heeft lopen in zijn leven, dat kan je ook een levensdoel noemen, alleen ontvouwt deze zich soms in verschillende vormen. Ikzelf heb bv. als thema ‘diversiteit’ en ‘veelzijdigheid’ in de wereld stimuleren. Vroeger kreeg dat gestalte via mijn job als sociaal-cultureel werker in Brussel (waar ik veel bezig was met topics zoals diversiteit en sociale cohesie), nu door het thema van het ‘generalist zijn’ te exploreren en mensen te stimuleren om de veelzijdigheid in zichzelf te omarmen. Het krijgt dus gewoon verschillende gedaantes.
Daarnaast merk ik dat ik nog andere ‘draden’ heb lopen, die dan misschien in een latere fase in mijn leven een grotere plek zullen innemen (of niet). Aan grote doelen geen gebrek m.a.w.
Het beklemmende van dat ‘ene ware doel’ is dat mensen het vaak lastig krijgen als ze daar dan de vinger niet op kunnen leggen. Het legt ook veel druk. Maar het is nu ook niet dat je moet op zoek gaan naar verschillende doelen omdat je een creatieve generalist bent. Vervang jouw vraag van ‘één groot levensdoel’ gewoon met een andere vraag die jou inspireert en uitdaagt. Bv.:
- Wanneer ervaar jij een groot gevoel van zinvolheid?
- Welke ‘problemen’ wil jij oplossen?
- Waar wil jij een bijdrage aan leveren?
- Enz.
Via die weg (en ook door het ontdekken van je talenten) kom je levensdoelen tegen. En vooral ook: het is in het doen dat zulke dingen duidelijker worden. Wat ik je nu bv. vertel over mijn rode draad is pas duidelijk geworden door heel veel dingen uit te proberen, ik zou dat vroeger niet zo kunnen uitgelegd hebben.
Hopelijk heb ik je hiermee een antwoord gegeven op jouw vraag?
Warme groet,
Silvia
Hoe is dat bij jou? Heb je dit gevoel van ‘leegte’ ook al ervaren? Of heb je als creatieve generalist net een onuitputtelijke voorraad aan grote levensdoelen?
Voor mij, als creatieve generalist, het alle grootste levensdoel is om mezelf te leren kennen. Ik heb al een aantal passies die ik nooit zal laten vallen, bijv. leren, menselijke intelligentie, yoga, boeken. Alles bij elkaar vormt het grote levensdoel, en het leuke hiervan is dat dit proces onbegrensd is. Ik hoef me niet aan één iets vast te binden .
Voor mij, als creatieve generalist, is de rode draad ‘ontwikkelen’. Van mezelf en de ander. En misschien ook van de organisatie (daar ben ik nog niet helemaal uit). Dat kan als docent Nederlands als tweede taal, als opleidingskundige en als communicatieadviseur. Een belangrijk thema in mijn leven is acceptatie, van mezelf als creatieve generalist en van andere denkbeelden. Graag zou ik tolerantie bij mezelf en anderen stimuleren / versterken. Dat kan ook weer via meerdere paden.. Als jongleur hou ik graag vele ballen in de lucht. (zucht… vermoeiend)
Ik heb de zgn. leegte in mijn leven en in mijn beeld van mijn identiteit omarmd en aanvaard als dé amorfe bron van waaruit passie vorm kan krijgen. Die vormeloze leegte lijkt op het vermoedelijke niets van voor de oerknal dat we als levend wezen nog steeds in ons dragen en van waaruit heel het heelal is ontstaan. Soms lijkt die leegte een zwart gat dat mijn energie en passie leegzuigt, maar ik besef dat dit een hernieuwing is, een regenererende beweging om vanuit die oeroude amorfiteit opnieuw te vlammen als passie.
Mijn levensdoel is het belichamen van een helder bewustzijn en een diepe sensitiviteit. En daarover vertellen en schrijven.
Ik denk dat bij mij de rode draad een beetje ligt in het verzinnen van creatieve ideeën en dan gedeeltelijk uitwerken. Kortom ik ben er nog lang niet. Waar ik blij van word is de glimlach van mijn dochter, het laten zien van hoe de natuur werkt, mensen vooruit helpen. Maar ik heb veel moeite om aan mijzelf te werken. Er is veel gebeurd het afgelopen jaar. Moeder verloren, verhuizing, vriendin aangevallen, nieuw werk, ook weer ontslagen. Maar toch zit er nog een glimlach bij. Toegeven heb ik al lang niet meer gedaan, er is altijd wel weer iets waar ik mijn aandacht op vestig, maar het is behoorlijk moeilijk aan het worden merk ik wel.