Multitasken? Serieel one-tasken!

Multitasken? Serieel one-tasken!

I want it all!

Dat is zo een beetje the struggle geweest van 2015 voor mij.

En met ‘ALL’, bedoel ik ook echt ‘ALL’. Ik maakte een kind, zette samen met Dieje Van Mij een bedrijf op poten, moest ondertussen terug strak worden (ja, hallo, f***k you celebrities met modellenlijven 3 weken na de bevalling), ging tussendoor ook nog een tweede huis / onze toekomstige werkplek verbouwen, en oh ja, ik wil graag wat feesten af en toe, een festivalletje meepikken, wat vrienden zien, de standaard familiefeesten-locatie worden, en ik ging eindelijk mijn autorij-angsten overwinnen. Min of meer gelukt. Typ ik hier, mega stijf van duuuust dakpannen op ons nieuwe dak te leggen. (Helpt wel meteen voor dat strakke lijf, dat wel).

(meer…)

Geen ideeën meer voor mij a.u.b.!

Geen ideeën meer voor mij a.u.b.!

Creatieve generalisten zijn vaak ideeënmachines. Een talent die ze zelf vaak vervloeken, en als ik de verhalen mag geloven, hun omgeving ook. Vermoeiend. Onrust. Overrompelend. Roekeloos. Nutteloos. Om maar een paar woorden te noemen die dan vaak in de mond genomen worden.
Het probleem is niet zozeer het hebben van ideeën, maar eerder wat de creatieve generalist voelt bij het hebben van die ideeën. En dat is een bijzondere staat van enthousiasme. Enthousiasme is eigenlijk voor sommigen nog te zwak uitgedrukt. Het lijkt eerder op „high” zijn. Barbara Sher beschreef dit fenomeen op het seminarie dat ik onlangs bijwoonde, en dit wou ik jullie niet onthouden!
Zij heeft het over de „3 fases van enthousiasme”. Ik beschrijf ze hier zoals zij het verwoordde: