Geen niche, toch succesvol

Geen niche, toch succesvol

door | sep 17, 2018 | Creatieve generalisten | 0 Reacties

 Veelzijdigheid is vaak moeilijk te behappen, laat staan in één (of zelfs twee) zinnen te gieten. Dus menig creatieve generalist of multipotential staat voor een serieuze uitdaging wanneer geconfronteerd met de vraag: “En, wat doe jij?”

Een rode draad vinden die als verbindende factor dient tussen jouw verschillende activiteiten, kan hier heel behulpzaam zijn. En tot mijn verbazing was dat ook zo voor Esther Perel, de Belgische psychotherapeute met een bloeiende praktijk in New York en bekend van het boek ‘Erotische intelligentie’. Mocht je haar nog niet kennen: een razend interessante dame, en boeiende verteller ook, zoek haar Ted Talks er maar eens op na.

Nu volg ik Esther’s werk al een aantal jaar, maar het was pas toen ik dit las in haar nieuwsbrief dat mijn euro viel:

“Over the past week I’ve been experimenting with explanations of how my different projects fit together. My work touches so many seemingly disparate spaces: personal connections, corporate counseling, debates around masculinity, desire, conflict, and so much more. I wasn’t sure I’d be able to sum it up in less than three thousand words, let alone three hundred.”

Ik weet wat je denkt, want mijn reactie was dezelfde: “Esther dear, I feel your pain :-)!”. Het werd nog interessanter, wanneer ze vertelde over hoe ze de kwestie een draai gaf:

“Then one of my colleagues asked me how I explain the connections to myself. I realized it is simple: I work on the Art of Relationships.”

Via deze kapstok, ‘the Art of Relationships’, weeft ze een verhaal rond de verschillende dingen die ze doet. Waardoor weer helderheid in de complexiteit ontstaat. Esther combineert verschillende topics, doelgroepen en activiteiten en toch wordt ze geroemd als expert (terecht trouwens). Zo zie je maar dat het perfect mogelijk is.

Het verklapt ook meteen welk loopbaanmodel Esther hanteert, ik noem het ‘de verzamelaars-methode’ (voor wie Emilie Wapnick’s werk kent: zij heeft het over ‘the overarching theme’). De definitie luidt als volgt:

‘De verzamelaar gebruikt een overkoepelend thema of doelgroep maar doet binnen dit domein veel verschillende dingen. Het overkoepelende kan hem ook in de rol of identiteit zitten, bv. een coördinator, een artiest, enz.‘

Dat zo’n overkoepelend thema soms verschillende gedaantes kan aannemen, bewijst ook onze pychotherapeute. In een ander artikel las ik nl. dit:

“Since I was 19, I’ve been creating conversations. I create thought-provoking, challenging conversations about the unspoken.” Gesprekken stimuleren over het onzichtbare, of het onuitgesprokene, ook niet mis als rode draad!

Voor je denkt “Help, ik heb zo geen overkoepelend ding?!”: het is slechts één mogelijkheid om jouw professionele leven vorm te geven. Of dit al dan niet bij jou past heeft o.a. te maken met in welk type creatieve generalist je je herkent. Wie geabonneerd is op mijn nieuwsbrief las daar al het volgende over.

Laten we, voor de sport, Esther even onder de loep nemen. Welk type (of combinatie van types) denken jullie dat ze is?

Wat me opvalt is dat ze graag én in de diepte duikt, én van breedte houdt. Haar activiteiten en doelgroepen zijn divers, maar toch weet ze ze te verbinden met één rode draad (deze rode draad is wel zo breed, dat ze daarbinnen verschillende deeldomeinen kan exploreren en daar weer expertise in kan opbouwen). Dit doet me onmiddellijk denken aan de ‘undercover generalist’. Leuk weetje: ze zou ook nog als actrice gewerkt hebben en een kledingwinkel in Antwerpen gerund hebben!

Ik vermoed ook een ‘verbinder’ in Esther. Als Vlaamse met Joodse (en Poolse) roots, spreekt ze 9 talen heeft ze lang gewerkt met cultuurgemengde koppels en gezinnen. Haar impact is zo sterk omdat ze verder kijkt dan enkel het ‘therapeutische’. In haar werk verbindt ze psychologie, geschiedenis, sociologie en filosofie. Esther is ook niet vies van paradoxen trouwens. Een bruggenbouwer, in alle betekenissen van het woord.

Het blijft natuurlijk gevaarlijk om iemand te analyseren zonder de persoon zelf erbij te betrekken, het liefst van al zou ik hierover het gesprek met haar aangaan ;-).

Gebruik jij ook een rode draad of overkoepeld thema? Hoe voelt dat voor jou? Deel het in de comments hieronder!


Wil je graag meer weten over die types en die loopbaanmodellen?

In de opleidingen ‘De creatieve generalist ontrafeld‘ en ‘Begeleiden van CG’en in een loopbaan dat bij hen past‘ vertel ik er alles over. De modules zijn in de eerste plaats gericht op professionals maar ‘De CG ontrafeld’ kan je ook volgen als particulier. 
Heb je hier vragen over, stuur me gerust een mailtje via silvia@creatievegeneralist.be.

 

Jezelf uitvinden en blijven heruitvinden

Jezelf uitvinden en blijven heruitvinden

door | dec 12, 2017 | Creatieve generalisten, Interviews, Ondernemen, Talent | 0 Reacties

Foto: Véronique Schaillée

Interview en tekst: Sofie Van Volsem

 

Mike, maritiem verhalenverteller

 

Het ruime sop lonkt alweer voor Mike maar ik heb het geluk hem vandaag thuis te treffen. Mike heeft een niet alledaagse job waar ik heel benieuwd naar ben!  Met een Italiaanse koffie en de restanten van een overheerlijke verjaardagstaart tussen ons in, steekt hij van wal.

 

Start before you’re ready

 

Mike groeit op in Oostende en is van kindsbeen af gefascineerd door de beweging van schepen en het opspattende water. Bij bootshows en watersportevenementen gaat hij al vroeg op pad met de camera. Na zijn studie fotografie laat hij maar meteen visitekaartjes drukken als  ‘maritiem fotograaf’.  “Start before you’re ready” in de praktijk!

Vaak is er maar net genoeg tijd om foto’s te schieten, te ontwikkelen en ze diezelfde dag nog aan de man te brengen. Daarnaast maakt hij ook huwelijksreportages en fotografeert hij vastgoed om zijn techniek verder te perfectioneren en centjes in het laatje te brengen.

Bij de luchtmacht, waar Mike op dat moment legerdienst doet, ligt een jaarboek over schepen. Dat boek doet hem helemaal wegdromen want zo prachtig uitgegeven! Hij stuurt die uitgever een onstuimige brief. Het is alsof die brief in een fles ging want later komt hier nog een mooi staartje aan.

Als de Oostende-Dover ferrylijn opstart en de prestigieuze Prins Filip gebouwd wordt, neemt deze maritiem fotograaf zijn mooiste foto, uitvergroot onder de arm, en contacteert de marketing agent. Zijn branie rendeert meteen want vanaf dat moment neemt Mike al het fotowerk voor de lancering van de Prins Filip voor zijn rekening.  Maritiem fotograaf, ten voeten uit!

In de jaren die volgen werkt Mike voor ongeveer elke grote en kleine rederij en fotografeert dat het een lieve lust is. Omdat hij graag anderen meevoert in zijn enthousiasme voor de zee en zijn foto’s graag van wat achtergrond en uitleg voorziet, begint hij nu ook te schrijven over de beroepsvaart en de watersport.

 

(Woord)kunstenaar aan boord

 

Een eerder toevallige ontmoeting met iemand die zijn schrijf- en fotowerk kan appreciëren, levert hem werk op bij een aantal reisagenten en gerenommeerde tijdschriften als Travel Expres. Voor dat laatste maakt hij zelfs gedurende 15 jaar vakartikels en reportages.

Wat mij opvalt is dat Mike, van het begin af, vastberaden aan de weg timmert. Zonder dat hij specialist was, gaf hij er zich al voor uit. Telkens weer gaat hij op pad met zijn camera. Heeft hij ooit getwijfeld aan zijn onderneming, vraag ik me af ?

Er zijn zeker moeilijke momenten geweest wanneer leeftijdsgenoten vaste jobs krijgen en huizen bouwen, maar Mike gooit blijkbaar telkens weer het anker uit en zijn twijfels overboord. Het schip is werkelijk zijn biotoop, daar leeft hij op.

De brief die hij tijdens zijn legerdienst stuurt naar de uitgever van dat jaarboek, levert hem een klant op die hem professioneel het Noorderlicht achterna jaagt en hem zelfs op een dag vraagt om hoofdredacteur van zijn magazine te worden! Plots werkt Mike niet meer alleen maar heeft nu een team van lay-outers, redacteurs en grafici naast zich. Als de magazines van de drukker komen en hij ze openklapt om aan te ruiken, vindt hij alleen de zee lekkerder geuren.

 

Dansen op zee

 

Op mijn vraag of het toeval een grote rol heeft gespeeld, antwoordt Mike dat hij vooral veel geluk heeft gehad. Zonder zijn diepe liefde voor de zee en de scheepvaart had hij echter nooit de kansen gegrepen die zich voordeden. Reisreportages maken die de emotie van het reizen op zee vatten, doen zijn hart sneller kloppen. Ik zie hem als een maritiem verhalenverteller, altijd klaar om de schoonheid van het leven aan boord te vangen in een beeld of een tekst.

Enthousiast en nieuwsgierig bouwt Mike een breed netwerk uit van contacten in de gehele maritieme wereld. Zonder dat er veel op papier hoeft te komen, weten opdrachtgevers hem te vinden. Hij gaat mee als reportagemaker aan boord van de mooiste en indrukwekkendste cruiseschepen en installeert zich in zijn kajuit of gaat op het dek zitten om iemand te interviewen, te schrijven of te fotograferen.

Liefst van al is hij samen met andere mensen op een schip. Zonder schroom zet hij een danspasje aan boord en spreekt hij mensen aan, dingen die hem aan de wal iets moeilijker afgaan. Het is alsof hij, daar op dat schip, een betere versie van zijn veelzijdige zelf wordt.

Als ik hem vraag of hij ook collega’s heeft, zie ik maar heel even twijfel.  Ze zijn er wel, maar weinigen combineren het fotograferen met het schrijven en net dàt blijkt in de maritieme wereld zijn grote meerwaarde. Als een echte creatieve generalist wil hij ook telkens weer nieuwe dingen leren en doen.  Nee, in Europa is momenteel niemand te vinden die doet wat hij doet!

 

Schaven en schrappen, maar vooral vernieuwen

 

Het ambacht van foto’s maken is een beetje op zijn retour, je hoeft geen sluitertijden meer in te kunnen stellen of het licht te regelen, dat gaat sinds de digitale fotografie allemaal automatisch. Door de opkomst van de smartphone is het vak ook toegankelijker geworden voor iedereen.  Dat maakt dat het niet voor de hand ligt om je te blijven onderscheiden als fotograaf.  Daarom leert Mike nu fotograferen met drones en onlangs blikte hij ook zijn eerste videoreportage in. Deze kan je binnenkort zelfs op de televisie bewonderen.

Met tekst kan je ook feiten en gevoelens overbrengen op andere mensen. Een goede zin bouwen of een mooie reportage schrijven, dat gaat niet zomaar met een druk op de knop, dat is schaven en schrappen tot de tekst goed zit. Het schrijven blijft in die zin wel een ambacht filosoferen we, je hebt er buiten papier en pen, weinig techniek voor nodig.

Sinds kort wordt Mike gevraagd om lezingen en workshops fotografie aan boord te geven, en broedt hij zelfs op zijn eerste boek om in eigen beheer uit te geven! Mike heeft zich in de loop der jaren ontpopt van maritiem fotograaf tot een uniek allround maritiem verhalenverteller, dit door telkens nieuwe uitdagingen aan te gaan binnen zijn geliefde thema, de zee.

De taart is intussen tot de laatste kruimel opgegeten, ik bedank Mike voor zijn verhaal en wens hem nog een hele goede en interessante vaart verder!

 

Mike Louagie: http://louagie.be/

 

 

Jouw job zélf uitvinden, klinkt dat als muziek in jouw oren?

Neem hier contact op voor een gratis kennismakingsgesprek!
Focus of veelheid? Een paradox ontrafeld

Focus of veelheid? Een paradox ontrafeld

door | sep 28, 2017 | Coaching, Creatieve generalisten | 3 reacties

“Focus op één ding”
“Kies gewoon iets”
“Begin iets en maak het af”

Focus is dé voorwaarde voor succes. Veelheid is wat afleidt van de focus, waardoor je “van alles een beetje kan, maar niets écht goed”. In deze overtuiging staan beide aspecten lijnrecht tegenover elkaar en lijkt het wel alsof er een verliezer moet zijn. Kunnen we er ook anders naar kijken? Kunnen we ‘veelheid’ terug een volwaardige plek geven naast het (momenteel) overgewaardeerde ‘focus’?

Bij paradoxen schuilt het gevaar dat we het gevoel krijgen dat we moeten kiezen. Hoe kunnen we omgaan met dat spanningsveld? Hoe kunnen we het of-of denken overstijgen?

Ik vond soelaas in de boeken van Ivo Brughmans: ‘De kunst van het paradoxale leven’ en ‘Paradoxaal leiderschap’. Daarin wordt een kader geboden om beide polen van een paradox als gelijkwaardig te zien, en om ons vermogen tot én-én denken aan te scherpen. Er zijn verschillende manieren om met een paradox om te gaan, en die vertaalde Ivo in het polariteitenwiel. Zo is het wiel dan ook bedoeld: als een weergave van mogelijkheden tussen dewelke je kan ‘navigeren’, en niet als vaststaande fases die je één voor één moet doorlopen.

 

 

Wat gebeurt er als we de paradox ‘Focus-Veelheid’ naast dat wiel leggen? Ik nam de proef op de som.

 

  1. Eenkennige verbinding. Hier wordt enkel ruimte gegeven aan één pool. Bv. het hebben van focus wordt verheerlijkt en veelheid wordt onderdrukt. Je dwingt jezelf in het keurslijf van de specialist en drukt jouw verlangen naar afwisseling weg. Of net het omgekeerde: je fladdert constant van het ene naar het andere, zonder ooit iets ‘vast te pakken’. Zo’n eenzijdige verbinding vraagt veel energie en heeft niet zelden als effect dat de weggedrukte pool vroeg of laat in volle kracht terugslaat.
  2. Uitlaatklep. De pool ‘focus’ heeft de dominante rol, maar ‘veelheid’ krijgt af en toe een (gecontroleerde) uitlaatklep. Je legt jezelf bv. helemaal toe op één thema of vaardigheid, maar tijdens vakanties laat je jezelf toe om te vlinderen. Je mag dan verschillende boeken tegelijkertijd lezen, workshops allerhande volgen, enz.
  3. Silo’s. Op je werk gedraag je je als specialist, maar in jouw privéleven laat je jezelf toe jouw nieuwsgierigheid te volgen, waar die ook heen gaat. Het zijn twee gescheiden werelden, alsof je twee verschillende personen bent naargelang de context.
  4. Situationeel. Je schakelt tussen de twee polen naargelang de situatie. Bv. je hebt een eigen zaak en probeert aan te voelen wanneer focus vereist is en wanneer je net moet gaan verbreden. Het floreren van jouw zaak is hier het uitgangspunt, je zet de polen heel bewust in.
  5. Balans. Je legt jezelf een maximum aantal hobby’s op. Je vindt het best ok dat je je niet wil beperken tot één ding, maar je laat jezelf ook niet helemaal gaan. Per jaar laat je je jezelf toe om twee hobby’s op te nemen en die ook vol te houden tot het volgende jaar, ongeacht hoe je je daarbij voelt. Je voelt je bij deze oplossing niet zielsgelukkig, maar het lijkt je een redelijk compromis.
  6. Combinatie. Gedurende een bepaalde periode gedraag je je als specialist, maar na een tijdje schakel je over naar een ander domein, waar je je weer helemaal gaat ingraven. Je hebt dus wel degelijk focus, maar op de lange termijn bouw je een veelheid aan expertises op. Of je bouwt een zaak op rond een overkoepelend thema, bv. je noemt jezelf een ‘storyteller’. Daaronder kan jij een veelheid aan activiteiten parkeren, zoals artikels schrijven, documentaires maken, en waarom niet mensen coachen aan de hand van hun levensverhaal?
  7. Synthese. Generalisme is jouw ‘merk’, het is jouw specialiteit. Jouw focus ligt hem net in de veelheid, beide polen komen samen en vormen een ‘creatieve synthese’. Bv. jouw job bestaat er uit om heel veel domeinen te verkennen en hier linken tussen te leggen. Of je bent aangeworven op een project om net de verbinder te zijn tussen verschillende expertises.

 

Het is natuurlijk verleidelijk om de fase van de creatieve synthese als ideaal te zien, maar ook dat zou weer een valkuil zijn. Waar ligt de ideale balans tussen focus en veelheid voor jou? Wat vragen de huidige omstandigheden? Als seriële specialist heb je wellicht weinig boodschap aan de creatieve synthese, of misschien zit je nu éénmaal in een situatie waarbij tijdelijke focus van jou vereist is. Maar het hoeft geen gegeven te zijn waar je in vast zit. Leren spelen met je paradoxen maakt dat je meer opties hebt en dat je, op momenten dat je het nogal zwart-wit ziet, jouw vermogen tot én-én denken zal aanboren. Het polariteitenwiel is hierbij een handig hulpmiddel.

Een vraag aan jou nu: hoe schakel jij tussen de polen ‘focus’ en ‘veelheid’? Welke vormen uit het polariteitenwiel verkende je al en hoe kreeg dat concreet vorm? Benieuwd naar jullie ervaringen!

 

 

Begin 2018 geven Ivo Brughmans en ikzelf een training in het “Paradoxaal coachen”. Gericht op alle professionals die in hun begeleidingswerk paradoxen wensen in te zetten als een kracht.

Ik lees er graag meer over!
“De pop-up onderneming verplichtte me uit mijn vertrouwde omgeving te komen.”

“De pop-up onderneming verplichtte me uit mijn vertrouwde omgeving te komen.”

door | aug 25, 2017 | Coaching, Creatieve generalisten, Interviews, Ondernemen | 0 Reacties

 

Dit interview kadert in een reeks dat werd afgenomen voor het online magazine van ‘de Pop-up Onderneming‘, een traject voor (veelzijdige) starters.

 

De opkomst was groot bij de kickoff van de pop-up onderneming. Velen voelden zich geroepen, vijf gingen de uitdaging aan. Sven zette als jonge kok mee de stap. Afgestudeerd in 2006 trok hij een jaar naar de Verenigde Staten om zijn kookkunsten te verdiepen. Terug in Brugge werkte hij in verschillende sterrenzaken en vond geleidelijk zijn roeping als patissier. In 2016 zette hij de stap naar freelance kok. De droom om een dessertenrestaurant te beginnen was er al. De durf om te springen nog niet. De pop-up onderneming kwam op het juiste moment.

 

Drijfveer was om de droom van die zaak waar te maken. Welke rol speelde de pop-up onderneming bij de realisatie van het restaurant?

 

De horeca is een kleine wereld. We kennen elkaar (bijna) allemaal. Het is vaak vissen in dezelfde vijver. De pop-up onderneming verplichtte me uit mijn vertrouwde omgeving te komen. Ik ontmoette mensen met een erg verschillende achtergrond, werd betrokken bij start-ups met een andere invalshoek. De synergie tussen mensen met verschillende ideeën, en de energie die daardoor vrijkwam, stimuleerde me enorm.

 

Ondersteuning op maat

 

Een paar jaar geleden ging ik naar een startersavond van Unizo. Met een oppervlakkige uitleg en een bundeltje papieren stond ik nadien weer op straat. Een groot contrast met het maatwerk van de pop-up onderneming. Elk in hun eigen stijl brachten Wouter, Kris en Silvia hun expertise in de groep. Wouter duwde me richting ‘doen’. Hij gaf me zelfvertrouwen, ook bij het zakelijke luik. Silvia keek mee naar de menu’s en Kris leerde me over omgaan met moeilijke klanten. Ik omringde me tijdens het experiment met verschillende types raadgevers. Vrienden die sowieso supporterden, andere zelfstandigen en horecamensen, en natuurlijk de pop-up ondernemers.

 

Dessert Space

 

Binnen het experiment was ik een buitenbeentje. Ik wist wat ik wou. Ik wou kok aan huis worden en een pop-up restaurant. Op 26 juni opende Dessert Space in de oude vismijn van Zeebrugge. Tijd was mijn belangrijkste ingrediënt. Met natuurlijke producten, maar een beetje suiker en veel fruit creëerde ik een suggestiemenu met drie desserts. Koffie schenken in een cafetière was een risico maar zorgde samen met de huisgemaakte ijsthee voor genieten. De versgebakken koekjes maakten het geheel af.

 

’Fuck, ik heb een probleem’

 

Ik had een idee, ik wist hoe het moest en na een week bleek het niet te werken. Ik heb om hulp geroepen, een aantal zaken verbeterd en ben verder gegaan. Als je me vraagt wat ik deze zomer geleerd heb, is het dat. ‘Fuck, ik heb een probleem’ roepen en mijn hand opsteken. Er is altijd iemand die je komt helpen. Ik heb niks verdiend maar wel veel ervaring en kennis opgedaan.

 

Je bent als ondernemer gegroeid. Hoe zie je jezelf evolueren?

 

Ik wil mijn grenzen blijven verleggen. In de horeca is chef worden in principe het hoogste doel. Maar daar ligt mijn ambitie niet. Ik wil zoveel mogelijk proeven. Letterlijk en figuurlijk. Door als kok aan huis te werken of in te springen wanneer er handen tekort zijn in een keuken. Door zelf nieuwe experimenten op te zetten. Bijleren en afwisseling, dat staat centraal. Hard werken om volop te kunnen genieten van mijn vrije tijd.

 

Het experiment van de pop-up onderneming is afgesloten. Heb je nog een laatste advies voor prille starters?

 

Het is een bewogen jaar geweest. Je had me anderhalf jaar geleden moeten zien, dan zag het er heel wat minder uit. Ik ben erg gegroeid. Zelfvertrouwen is absoluut iets wat ik voor mezelf meeneem uit dit experiment. Maar ook dat je vrienden je supporters zijn, je netwerk de kritische stem. En wanneer je een fuck-momentje hebt, je zeker moet ingrijpen. Je moet het zelf doen maar het lukt wel.

 

https://svencoryn.wordpress.com

 

Met dank aan Margot Collet voor het interview!

In oktober 2017 starten we met de 2de editie van de Pop-up Onderneming!
Lees er hier meer over:

 

“Ik ben gestopt met zoeken en nu doe ik vooral.”

“Ik ben gestopt met zoeken en nu doe ik vooral.”

door | aug 16, 2017 | Coaching, Creatieve generalisten, Interviews, Ondernemen | 0 Reacties

 

Na een wereldreis van negen maand die haar van Hong Kong naar Argentinië bracht, besefte Véronique Schaillee dat een mens erg ver kan geraken met een avocado en een blikje tonijn. Haar reiservaringen brachten haar ertoe opleidingen gezondheidsconsulent en intuïtive nutritionist te volgen. In Pure Thing combineert ze haar gastvrijheid met haar liefde voor schrijven, reizen en gezonde voeding.

 

 

Wat heeft de Pop-up Onderneming betekend?

 

Ik vond een groep gelijkgestemden en een plek om ondernemer te zijn op een manier die bij me past. Ik had altijd zenuwen voor de vraag: “Wat doe jij?” omdat ik met zoveel verschillende dingen bezig ben. Mijn verhaal paste niet binnen het traditioneel kader van “Waar is jouw businessplan?”. Bij de Pop-up Onderneming had ik meteen een klik met de creatieve en positieve sfeer. Ik steek liever tijd in uitvoeren dan in businessplannen schrijven. Vanuit de groep kwam meteen de ervaring dat ze er in geloofden, en dat was belangrijk voor mij. Als men mij nu vraagt wat ik doe, vertel ik gewoon over het project waar ik op dat moment mee bezig ben. Het geeft me het gevoel dat ik alle kanten uit kan, en daar hou ik van.

 

Waarin verschilt het van andere initiatieven?

 

Twee zaken schieten me zo te binnen. Je hebt de frisse, kwaliteitsvolle blik van Silvia. Ze bekijkt jouw verhaal vanuit een andere invalshoek en brengt een aantal van je kwaliteiten naar voor. Ze was de eerste die benoemde dat ik een gastvrouw pur sang ben. Het samenbrengen van mensen in een aangename sfeer, hen vooruit helpen met gezonde voeding, daar krijg ik energie van. Daarnaast had je de combinatie van de drie verschillende coaches. Silvia heeft het talent de juiste dingen uit de mensen te halen. Kris geeft dan weer structuur aan het geheel en kijkt op praktische wijze naar de vooruitgang van de deelnemers. Wouter brengt dan weer het zakelijke aspect onder de aandacht.

 

Op welk vlak is jouw ondernemerschap gegroeid en wat heeft daartoe bijgedragen?

 

Eerst zat ik te “strugglen” met de zoektocht naar het gouden idee. Er was mijn passie voor reizen, mijn aandacht voor gezonde voeding en gezondheid, mijn verlangen om mensen samen te brengen en mijn schrijftalent. Ik pijnigde mijn geest om dit tot een goed ondernemersverhaal te kneden. Ik dacht dat eens ik dat ene gouden idee zou hebben dan alles vanzelf zou lopen. Maar ik ben gestopt met zoeken en nu doe ik vooral. Ik probeer verschillende dingen uit, zonder angst, zoals samen met Sandra wekelijks op de Bio-markt van Gent staan met huisgemaakte bio-producten.

Wat is de meerwaarde van de groep?

Absoluut de kruisbestuiving, inspiratie en nieuwe samenwerkingen. We zijn alle vijf mensen die geen specifiek of te ambitieus plan hadden. Toch stuwt het positivisme in de groep je vooruit en door de ideeënuitwisseling kan je groeien in je project. Het is een mini-community van vijf mensen die elkaar steunen door dik en dun.

 

Waar ben je het meest trots op?

Dat ik ben wie ik ben en meer mijn authentieke zelf durf tonen, met min- en pluspunten. Authenticiteit, daar geloof ik het meeste in. Als je jezelf bent en in de juiste flow zit, trek je de juiste mensen aan. Zo sprak Voedselteams me bijvoorbeeld aan op de biomarkt om een demo te geven tijdens hun opendeurdag. Soms is het met een klein hartje, wanneer ik iets nieuws aanga. Maar ik spreek steeds met mezelf af: je moet er toch minimum één keer voor gaan. Mezelf verontschuldigen, daar ben ik ook mee gestopt. Jezelf op de achtergrond duwen, daar heeft niemand een boodschap aan.

Als je één moment zou moeten benoemen waar er voor jou een soort hefboom kwam, wat zou dat dan zijn?

Al meteen op de eerste dag, toen iedereen zijn verhaal deed, had ik een klik. Amai, dat zit hier goed! Er was een toffe, creatieve en positieve sfeer. Toen ze stuk voor stuk hun presentatie brachten, deed dat alle puzzelstukjes op zijn plaats vallen. Maar ook op de laatste dag, toen we uitwisselden over ons persoonlijk traject. Elke deelnemer haalde er iets moois uit en stond sterker in zijn onderneming. Ik had de indruk dat ook de coaches pas op die laatste dag zagen wat het traject teweeg had gebracht.

 

Mocht je één raad mogen geven aan een starter, wat zou dat zijn?

Gewoon doen, ga ervoor! Lukt het niet, probeer dan iets anders uit. Zelfs als je niet gelooft in jezelf, doe het dan toch maar. Maar ook: “Don’t quit your daytime job.” Hou een reserve achter de hand. Het is misschien cliché, maar meer financiële zekerheid geeft meer speelruimte om allerlei dingen uit te proberen.

 

http://pure-thing.com

 

Met dank aan Vanessa Matthyssen voor het interview!

In oktober 2017 starten we met de 2de editie van de Pop-up Onderneming!
Lees er hier meer over:

 

 

Pin It on Pinterest